Um „kynlífsþjónustu“

Vísir birti í gær grein undir fyrirsögninni „Fullorðnir kaupa sér kynlífsþjónustu grunnskólabarna á netinu“.

Orðasambandið „kynlífsþjónusta grunnskólabarna“ fór fyrir brjóstið á mér svo ég sendi fréttastofu og ritstjórn Vísis tölvuskeyti:

Núna er búið að skipta orðinu „kynlífsþjónusta“ út fyrir orðið „kynlíf“ (þótt það hafi nú misfarist að fjarlægja kynlífsþjónustuna úr netslóðinni). Nú spyr ég: Finnst blaðamanni Vísis ekkert athugavert við það að kalla kynferðislega misnotkun á börnum það að „eldri menn haf[i] keypt kynlíf af grunnskólabörnum“? Ég sendi fréttastofu og ritstjórn annað tölvuskeyti:

Börn eru ekki lögráða og geta þar af leiðandi ekki gengist undir samninga um kaup og sölu á vöru, ekki einu sinni sölu á líkama sínum, þannig að orðalagið að börn selji kynlíf er ekki einungis ógeðslegt, það er merkingarsnautt. Og án þess að við þurfum eitthvað að byrja að ræða hörmuleg örlög kvenna og karla sem eru neydd til þess að selja líkama sinn, lýsir það einstakri óvirðingu gagnvart börnunum sem hafa lent í þessu að kalla ofbeldið sem þau verða fyrir vændi.

Bætt við:

Gunnar Valþórsson svarar:

Sæll Sigurbjörn.

Takk fyrir gagnlegar ábendingar. Orðalagi í fréttinni hefur nú verið breytt að höfðu samráði við fréttamann Stöðvar 2.
Slóðin á einnig að breytast í samræmi við það en það gæti tekið smá tíma.

Kveðja, Gunnar Valþórsson, Vísi. 

Mikið rétt. Nú er ekki einungis búið að breyta orðalaginu, það er líka búið að gera börnin að gerendum:

Maður nennir nú varla að hjakka í sama farinu öllu lengur svo þetta verður mín síðasta tilraun til að koma vitinu fyrir blaðamann Vísis:

Enn síðar:

Svar Gunnars Valþórssonar:
 

Með því að segja að þau hafi selt sig meinarðu væntanlega?

Þar er verið að vitna til orða viðmælandans: "Við höfum séð nokkur alvarleg vændismál hér á Íslandi þar sem börn á aldrinum 13 til 15 ára hafa verið að selja líkama sinn fullorðnum."

Við ritskoðum ekki ummæli sem höfð eru beint eftir fólki.

Eitthvað eru skilgreiningar íslenskra blaðamanna á því hvað er haft beint eftir fólki teygjanlegar, en við vitum þetta þá núna. Þessi orð eru komin úr munni forstöðumanns Barnahúss, Ólafar Ástu Farestveit. Ég hvet fólk til að senda henni línu: olof@barnahus.is.

Degi síðar:

Í millitíðinni fékk ég svar frá Ólöfu, sem segist aldrei myndu líkja ofbeldi við þjónustu. Og það er nefnilega þetta sem er kjarni málsins. Vandamálið er ekki að börn selji líkama sinn (þjónusta?). Vandamálið er að fullorðnir karlar notfæra sér aðstöðu barna, misnota þau kynferðislega og friða samvisku sína með því að gefa þeim eitthvað í staðinn, hvað sem það kann að vera, peningar, hlutir, eiturlyf eða áfengi (ofbeldi).

Má nauðga latri konu? II

Það hefur borist (nafnlaust) svar frá ritstjórn Smugunnar. Ég get ekki sagt að ég sé mjög ánægður með það (svarið, þ.e.a.s., mér finnst það minna máli skipta þótt sá/sú sem svarar vilji ekki koma fram undir nafni).

Má nauðga latri konu?

Ég sendi Smugunni fyrirspurn rétt í þessu:

Ég er alveg sammála Björgu Evu Erlendsdóttur um að breytinga sé þörf í því hvernig íslenskir fjölmiðlar fjalla um kynferðisafbrot.

En mér þykir, í ljósi gagnrýni Bjargar Evu, ástæða til þess að spyrja hvers vegna blaðamanni Smugunnar þótti nauðsynlegt að tilgreina húðlit konunnar sem sakar Strauss-Kahn um að hafa nauðgað sér, og það að hún hafi verið vel liðin í starfi.

Hefði öðruvísi horft við, hefði konan verið hvít og illa liðin í starfi? Hvað eigum við, lesendur Smugunnar, að gera við þessar upplýsingar? Eru þær svo mikilvægar að þær hafi áhrif á það hvaða skoðun við höfum á málinu?

Karlmennskan ytra með mér

Hluti einnar einföldustu skilgreiningarinnar á orðinu kynjamisrétti er: yfirfærsla staðalímyndar karllegra gilda á karla og staðalímyndar kvenlegra gilda á konur (sjá t.d. grein á wikipedia um kynjamisrétti).

Lára Björg birti lista yfir tíu atriði sem upplýsa konur um það hvort þær búi með karlmanni á Pressunni í gær. Listinn hennar Láru Bjargar er enn eitt dæmið um birtingarmynd kynjamisréttis gagnvart körlum í fjölmiðlum í eigu Björns Inga Hrafnssonar. Listinn er líka dæmi um algengustu birtingarmynd kynjamisréttis gagnvart körlum, nefnilega það hvernig karlar eru steyptir í mót staðalímyndarinnar. Listar yfir hvað karlar eiga að gera og hvernig þeir eiga að vera til að geta sannfærst um það að þeir séu nú alveg örugglega karlar og ekki hommar eða kerlingar.

Mér þætti gaman að vita það betur hvernig Lára Björg skilgreinir karlmennsku. Mér þætti til dæmis gaman að vita hvort maður þurfi að uppfylla öll tíu atriðin á listanum hennar til að geta litið á sjálfan sig sem sannan karlmann, eða hvort það dugi að uppfylla eitt, tvö, þrjú. Hvar dregur Lára Björg línuna?

Ég get ekki sagt að ég uppfylli neitt af atriðunum, en ég er sannfærður um að ég er ekkert verri karlmaður eða eiginmaður fyrir vikið.

Svona listar eru yfirleitt birtir til gamans, en þegar birting þeirra er orðin regla frekar en undantekning, þykir mér gamanið farið að kárna ansi duglega.