Eyjan

Eyjan krækir á bloggið mitt frá forsíðunni. Ég hef beðið um að krækjan verði fjarlægð.


Ég ætla að senda Eyjunni reikning ef það verður ekki gert. Ég var að hugsa um 1 000 krónur á hvern einstakling sem kemur hingað þaðan. Er það ekki bara sanngjarnt?

Prinsaskólinn

Anna og útlitið ætlar að kenna stelpum að ganga ekki eins og rækjur. Hún ætlar að kenna þeim að hegða sér almennilega (það væri gaman að fá nánari útskýringar á þessu hjá Önnu, en miðað við það hversu langan tíma það hefur tekið hana að svara fyrirspurnum mínum um prinsaskóla gæti það tekið allt að tvær vikur að fá hana til þess að svara því).

Ég myndi ekki treysta Önnu Gunnarsdóttur til þess að aga dóttur mína fyrir fimmaura. Ég geri ráð fyrir því að það sé flestum foreldrum fært að kenna börnum sínum (strákum og stelpum) að príla ekki á húsgögnum og almennilega borðsiði.

Ég treysti dóttur minni betur en Önnu Gunnarsdóttur að velja hvaða litum hún vill klæðast. Ég kæri mig ekki um að sjálfstraust hennar sé brotið niður þannig að hún þurfi að fara eftir einhverjum fyrirfram ákveðnum reglum (sem Anna hefur sett saman eftir kúnstarinnar reglum, að sjálfsögðu) við klæðaburð.

„[B]örn eiga allt of mikið af fötum“, segir Anna. Hún ætlar að kenna stelpum hve mikið af fötum þær þurfa að eiga (ég býst við að þetta sé þá einhver míní-útgáfa af hinum fullkomna fataskáp drottningarinnar). Ábyrgðin á fatakaupum er þar með færð frá foreldrunum yfir á barnið. Eigum við ekki bara að rétta barninu vísa-kortið og senda það af stað í Kringluna?

Það þarf ekkert að kenna stelpum að raða fötum saman á mismunandi máta. Þær mega bara raða þeim saman eins og þær lystir.

Útlitsdýrkunin er ekki langt undan. Anna ætlar að kenna stelpunum hvernig þær geti látið klippa sig svo þær verði meira aðlaðandi. Hún ætlar að kenna þeim hvernig hálsmál geri þær fallegri. Prinsessunámskeiðið snýst ekkert um það að kenna stelpum hvernig þær eigi að bera sig. Með orðum Sigrúnar Daníelsdóttur, sálfræðings, það kennir ungum stúlkum að vera augnayndi.

Það þarf ekkert prinsessunámskeið til að kenna stelpum að klippa á sér neglurnar. Það þarf heldur ekkert prinsessunámskeið til þess að kenna stelpum að vera beinar í baki. Til hvers þarf að kenna fimm ára börnum að þekkja muninn á prinsessusniði og beinu sniði?


Ef stelpur á aldrinum 5-15 ára þurfa á einhverju námsskeiði að halda, þá er það námsskeið í því að láta drauma sína rætast og öðlast meira sjálfstraust. Þetta tvennt læra þær ekki í prinsessuskólanum.

Og ... Af hverju í ósköpunum er ekki hægt að kenna öllum þessum strákum sem ganga hoknir um að hætta að ganga eins og rækjur?

Ég elska að vera femínisti

Lena Mist elskar að vera stelpa. Samt var hún þvinguð snemma til þess að fullorðnast. Á maður að vorkenna henni?

Lena Mist hefur fallegar hugsanir um jafnrétti kynjanna, um jafna verkaskiptingu innan veggja heimilisins, um sömu laun fyrir sömu vinnu. Best er samt að gera hlutina saman. Elda saman og ryksuga saman. Lena Mist ef þú eignast einhvern tíma börn kemstu að því að það er kannski ekki alltaf svo rosalega auðvelt.

Svo komum við aftur að undir og yfir. Lenu Mist finnst núna að undir eigi að láta heyra meira í sér og yfir eigi að slaka aðeins á í kröfunum. Hún þykist líka vera komin á þá skoðun að undir geti alveg verið hvorttveggja maður og kona.

Hún er hins vegar algjör stelpa.

Hvernig það tengist því sem á undan fer, eða hvaða hlutverki það gegnir í samhenginu, skil ég ekki. Hvað hefur það með jafnrétti kynjanna að gera að Lenu Mist finnist hún vera stelpa? Hvað hefur það með jafnrétti kynjanna eða það að verkaskiptingin eigi að vera jöfn á heimilinu að Lena Mist sé í fjötrum staðalímyndarinnar, að hún elski að kaupa sér föt og skó, að hún hafi áhuga á snyrtivörum og hárgreiðslum?

Mér finnst konur alveg ótrúlega fallegar og við eigum að fá að vera kvenlegar án þess að mæta fordómum.

Lena Mist, þú mátt fyrir alla muni hafa hvaða áhugamál sem er í friði fyrir mér og öllum öðrum. En í guðanna bænum, blandaðu því ekki saman við jafnrétti kynjanna. Heimurinn snýst ekki í kringum þig.

Ef þú ert með fín brjóst en langar bara í aðeins stærri ”af því bara” og eyðileggur þau svo hugsanlega ef aðgerðin misheppnast, er eitt af þeim uppátækjum sem ég fæ ekki skilið.

Nei, það skil ég vel. Mér finnst það líka alveg ótrúlegt að konur eins og þú skulir vinna við það að telja öðrum konum trú um að þær séu ekki með nógu stór brjóst og að þær þurfi að troða sílíkoni í þau í þeirri trú að sjálfsöryggi þeirra bantni. Það sem þú skrifar er svo mótsagnakennt að maður þarf ekki að hafa mikið á milli eyrnanna til þess að fatta það.

Jæja, og nú vöðum við úr einu í annað, úr brjóstastækkunum í klámið. Jú, konur greinir víst á um klám (ég skil nú ekki hvers vegna þarf að tilgreina það að konur sérstaklega greini á um klám, það eru sem betur fer líka til karlar sem eru mótfallnir klámi. Það eru eflaust til konur sem horfa á klám, en ég efast um að konur séu mótfallnar klámi vegna þess að þeim finnist það ógna öryggi þeirra. Ég efast um að konur séu mótfallnar klámi vegna þess að þeim finnist það óþægilegt að karlarnir þeirra horfi á klám eða vegna þess að þær séu hræddar um að karlarnir girnist frekar leikkonurnar en þær sjálfar. Ég held, og vona innilega, að sem flestir, konur og karlar, séu mótfallnir klámi vegna þess að klám hlutgerir konur (og karla). Klám er ekki lýsing á kynlífi. Klám er sýndarveruleiki þar sem tvær vélar riðlast, iðulega önnur á hinni. „Oftast er litið á klámmyndaleikara sem hluti fremur en fólk“. Það er einmitt vandamálið, því það er mjög auðvelt að yfirfæra þetta yfir á raunverulegt líf. Karlar hlutgera konur, hlakka yfir því að þær taki á móti í öll göt og að þær þurfi bara að láta ríða sér almennilega svo þær geti hugsað skírt.

Og þú hefur greinilega unnið heimavinnuna þína, Lena Mist. En þú hefur ekki unnið hana nógu vel því þú færð falleinkun fyrir heimildasöfnun. Þú last fréttatilkynningu um könnun sem var gerð við háskólann í Montréal. Þú gleymdir að geta þess að í þessari könnun voru einungis tuttugu karlar spurðir um viðhorf sitt til kvenna. Svör tuttugu karla geta varla gefið góða mynd af viðhorfum allra karla. Niðurstöður könnunarinnar verða seint taldar marktækar.

Þá langar mig að benda á það er til femínistaklám, í alvöru! 

Takk. Ég segi nú bara eins og kunningjakona mín: „Ég sé bara að ég hef ekki aðeins misskilið femínisma heldur klám líka. Hjálpi mér heilagur Ron Jeremy!“

Þú elskar að vera stelpa. Hvernig tengist það því að þér finnist barátta kvenna fyrir auknu jafnrétti vera frábær? Finnst þér það ekki koma úr hörðustu átt að þú, sem skrifar fyrir þann miðil sem er einna duglegastur við það að halda á lofti staðalímyndum kvenna og karla, skulir velta því fyrir þér hvort það sé einhver „ástæða til þess að setja alla undir sama hatt“?

Ég skildi ekki næstu setningu svo ég ætla að leyfa mér að geta í eyðurnar (það er nefnilega með eindæmum hvað það er fyrirsjáanlegt hverju þú vilt koma á framfæri):

Að ákveða að þær konur sem eru mótfallnar klámi, stundi ekki kynlíf og raki ekki á sér fæturnar [séu betri]; að allar konur með sílíkon séu þrælar karlmanna?

Það hefur enginn sagt að konur sem eru mótfallnar klámi, stundi ekki kynlíf og raki ekki á sér lappirnar séu betri en konur sem séu/stundi/geri það ekki. Það segja heldur ekkert allir að allar konur með sílíkon séu þrælar karlmanna. Gagnrýnin beinist að þeim sem viðhalda staðalímyndum um að konur með stór brjóst séu meira aðlaðandi en konur með lítil brjóst.

Og sérðu ekki mótsögnina í því sem þú skrifar. Þér finnst að [þ]ið eig[ið] allar að fá að vera eins og [þ]ið eru[ð]. Og njóta þess“. Samt hefurðu ekkert á móti því að konur séu að breyta líkama sínum til þess að þóknast einhverjum öðrum (og gefa eftir ímyndaðri þrá um betra útlit)?

Hvernig væri nú bara að snúa sér að einhverju öðru. Skrifaðu tískublogg og láttu femínismann bara eiga sig. Þú þarft ekki að réttlæta skrif þín svona fyrir sjálfri þér, það er bara kjánalegt.

Að vera tvöfaldur í roðinu

Bleikt.is hvetur konur (og mæður sérstaklega) til að horfa á auglýsingamyndband frá Dove frá árinu 2007. Maður er nú hálfpartinn farinn að skilja það að ritstjórn og eigendur bleiks.is hefðu helst viljað setja Ísland á pásu í góðærinu, svona til að viðhalda þeim hugmyndum og líferni sem viðgekkst þá. Í auglýsingunni eru mæður hvattar til að tala við dætur sínar áður en tískuiðnaðurinn gerir það. Skilaboðin eru augljós, mæður eiga að hvetja dætur sínar til að nota krem frá Dove í stað annarra merkja. Þannig er þeim best bjargað úr klóm neyslunnar. Gagnrýnisleysið er fullkomið á bleikt.is eins og endranær. Og við vitum öll hvaða skilaboðum bleikt.is vill að mæður komi á framfæri við dætur sínar.

Fyrirtækið Unilever framleiðir Dove. Unilever framleiðir líka vöruna Fair and Lovely, sem er krem sem lýsir dökka húð (og er vitanlega markaðsfært í löndum þar sem konur með ljósa húð þykja eftirsóknarverðari en konur með dökka húð). Unilever á líka og framleiðir vörumerkið AXE. Auglýsingar á svitalyktareyðinum frá AXE eru vel þekktar fyrir að hlutgera konur.

Það má t.d. lesa um herferð Dove frá árinu 2007 á wikipedia.

PS. Er það ekki alveg stórkostlegt að allt sem birtist á bleikt.is er skyldu-? Skyldulesning, skylduáhorf, skylda. Þú verður, annars ertu ekki jafngild okkur sem setjum reglurnar, okkur sem vitum hvernig konur eiga að vera konur. Okkur sem berjumst fyrir frelsi kvenna til að vera kvenlegar.

Klara lifir í heimi blekkingar

Klara er sannfærð um það að það sé ekki til neitt „sem heitir neikvæðar, kvenlegar staðalímyndir“. Það er sjálfsagt vegna þess að hún skilur ekki neikvæða merkingu orðsins staðalímynd.

Í mínum augum er ekkert til sem heitir neikvæðar, kvenlegar staðalímyndir.

Einungis fordæmingarherferðir sem ýta undir skömm og vanlíðan kvenna, sem búa yfir nægu hugrekki til að elska.

Þessi gullkorn féllu í pistli um pakistönsku leikkonuna (og „íslömsku“, eins og Klara kemst svo passandi að orði) fyrirsætuna Veenu Malik.

Myndlíkingin er frumleg. Barátta Veenu Malik fyrir því að fá að lifa í friði fyrir öðrum er myndhverfingin fyrir Klöru og stelpurnar á bleikt.is sem berjast fyrir því að fá að steypa íslenskar konur í mót staðalímyndarinnar óáreittar. Klerkastéttin og tvöfaldar siðgæðisreglur pakistanska samfélagsins eru norrænir femínistar sem gera allt til þess að brjóta niður frelsi kvenna til að hafa þau áhugamál sem þær vilja (ég veit ekki alveg af hverju Klara hefur bitið það í sig að þetta sé raunveruleg agenda íslenskra femínista ... hún hefur alla vega ekki haft mikið fyrir því að sýna fram á það á málefnalegum nótum).

Réttindi kvenna snúast ekki einvörðungu um launajafnrétti, heldur eru að mínu mati, þau réttindi að mega njóta ásta, vera kvenlegar og rækta meðfædda eiginleika sína, án þess að eiga aðkast, samfélagslega fordóma og jafnvel líflát á hættu.

Já, Klara. Auðvitað eiga konur að fá að gera það sem þær vilja. Það er ekki vandamálið með þig og vinkonur þínar. Vandamálið með ykkur er að ykkur finnst að allar konur eigi að vera eins og þið. Klara, það er eitt að hafa áhugamál. Annað að halda að allir aðrir hafi sömu áhugamál og þú hvað þá áhuga á því að heyra sömu vitleysuna endurtekna í sífellu.

Klara veður úr einu í annað. Hún vitnar í Veenu, sem á að hafa sagt í sjónvarpsviðtali að enginn sannur karl leggði hendur á konu. Klara er fullviss um að þetta „þættu eflaust hégómafull [orð] ef kona léti þau falla á Íslandi“. Af hverju? Hvaða hégómi felst í því að benda á að heimilisofbeldi er óviðeigandi? Hvaða merkingu leggur þú í orðið hégómi, Klara? Veistu hvað þú ert að tala um?

Túlkun Klöru á orðum Veenu eru með ólíkindum. Það er ótrúlegt hvernig Klöru tekst að snúa orðum hennar sér og hugðarefnum bleiks.is í vil. Barátta Veenu snýst ekki um það að konur þurfi að afsala sér réttindum til kvenleika. Barátta hennar snýst um það að uppræta kvenfyrirlitningu og það að vera metin að verðleikum til jafns við karla.

Klara þreytist ekki á því að taka það fram að Veena sé hálaunakona. Að hún þurfi ekki að berjast fyrir jöfnum launum. Það er eflaust rétt. En það á áreiðanlega ekki við um allar hinar miljónir kvennanna sem vinna fyrir lúsarlaun í Pakistan, Indlandi og Bangladesh við það að búa til bómullarefnið og sauma fötin sem Klara kaupir fyrir spottprís. Klara ætti kannski að hugsa aðeins um það áður en hún skrifar næsta pistil.

En Klara er föst í einhverjum rómantískum heimi þar sem eina kúgun kvenna felst í því að þær fái ekki að klæðast eins og þær vilja eða sminka sig eins og þær vilja. Grunnhyggnin er í hámarki.

Og nú kemur að kjarna málsins, þegar maður áttar sig á raunverulegum tilgangi þess sem Klara vill koma á framfæri:

Íslamska klerkaveldið sagði Veenu ýta undir neikvæðar staðalímyndir með hegðan sinni, framkomu og útliti og fóru leikar svo að Veena var leidd fyrir pakistanska dómstóla í ríkissjónvarpinu þar ytra, yfirheyrð og spurð í þaula um kynhegðun sína.

Prófið að skipta klerkaveldinu út fyrir femínistana og Veenu fyrir Klöru.

Svo kemur niðurlag pistilsins og ég átti bágt með mig þegar ég las það. Um tíma efaðist ég um að ég væri til og ég komst að því að í hvert skipti sem ég les eitthvað eftir Klöru deyr eitthvað innra með mér.

Tökum hverja málsgrein fyrir sig.

Ég fór að gráta, þegar þessi hugrakka stúlka sagðist hafa vakið athygli Pamelu Anderson á aðstæðum barna í Pakistan. Í augum Veenu er Pamela, sem vinstrisinnaðir hreintrúnaðarfemínistar álíta sem handbendi alls ills, sterk kona sem hefur víðtæk áhrif í vestrænu samfélagi.

Hvaða máli skiptir það hvaða augum Veena Malik lítur Pamelu Andersson? Hvað er hreintrúnaðarfemínisti (ég er búinn að missa töluna á öllum neikvæðu orðunum sem Klara er búin að búa til síðustu daga um femínista)? Ég er búinn að fá nóg af yfirlætislegu ruglinu í þessari konu.

Hef ég skoðun á Pamelu Anderson? Sáralitla, ef nokkra. Það sem grætti mig var einlægni Veenu. Baráttuandi hennar og barnsleg trú gerir kappræður norræna femínista sem berjast fyrir kynjakvóta og mæla mót staðgöngumæðrun, að eins konar tespjalli sem fara fram í lokuðum vinkonuboðum. Til eru nefnilega konur, sem greiða fyrir með lífi sínu, fyrir það eitt að hafa hugrekki til að vera kvenlegar.

Vá! Hvílíkur harmleikur! Hvílík dramatík! Jafnótrúlega tilburði í textaritun hef ég ekki séð lengi. Klara, það ætti að veita þér verðlaun. Af hverju þarftu að taka það fram að þú hafir ekki neina skoðun á Pamelu Andersson? Hverju viltu eiginlega koma á framfæri? Jú, því að þú haldir að norrænir femínistar rotti sig saman og drekki te í lokuðum vinkonuboðum til þess að flytja kappræður um kynjakvóta og staðgöngumæðrun. Og til þess þurftirðu að draga upp þennan harmleik! Hvaða femínista ertu eiginlega að tala um, Klara? Hvað hafa femínistar gert þér annað en að vera ósammála þér og benda á að þú upphefjir einhæfa staðalímynd, að þú viljir steypa allar konur í sama mót? Væri ekki sniðugra að lækka aðeins niður í hrokanum?

Og svo rúsínan í pylsuendanum. Þessi ótrúlega fallega sýn. Þessi ótrúlega blekking, þessi mantra sem upphefur útlitið og þessi einstöku kvenlegu gildi. Réttlætingin fyrir því að bleiku.is sé haldið gangandi.

Í mínum augum er ekkert til sem heitir neikvæðar, kvenlegar staðalímyndir.

Einungis fordæmingarherferðir sem ýta undir skömm og vanlíðan kvenna, sem búa yfir nægu hugrekki til að elska.

Mýktin, fegurðin, umhyggjan, ástin. Réttur kvenna til að vera kvenlegar er mikilvægastur. Mikilvægari en réttur þeirra til að vera metin að verðleikum til jafns við karla. Ef Klara fengi að ráða myndi kvennabaráttan snúast um þetta. Til allrar hamingju ræður hún ekki miklu um það.

Liggjum í skeið

Ég veit ekki hversu gömul Lena Mist er, en af myndinni af henni að dæma er hún varla mikið meira en rétt skriðin úr menntaskóla. Ég efast um að hún hafi langa reynslu af samböndum. Það hefur lítið með aldur hennar að gera, meira með það sem hún skrifar.

Lena Mist treystir sér alla vega til þess að koma með þess konar ráð um samskipti kynjanna að maður veltir því fyrir sér hvort hún hafi dottið á hausinn.

Í heimi Lenu Mistar eru tvenns konar týpur, undir og yfir. Við gætum allt eins notað termínólógíu ritstjóra hennar og skipt orðinu undir út fyrir beta og yfir fyrir alfa. Yfir stjórnar og fær sínu framgengt (og maður skilur það, þótt Lena Mist nefni það hvergi, að yfir er karl). Undir gefur meira af sér tilfinningalega þótt undir gefi oftar eftir. Undir er kona. Yfir stýrir, undir lætur stjórnast.

Lena Mist hefur þó alla vega náð það langt að hún hefur áttað sig á því að yfir „á það til að gera meiri kröfur en sanngjarnt getur talist“. En yfir gerir þetta ekki af undirlögðu ráði, yfir stjórnast af eðlislægum hvötum sínum.

Og Lena Mist er sannfærð um það að samband þar sem yfir og yfir mætast og undir og undir séu erfið. Hitt er miklu betra, þegar undir og yfir koma saman. Jin og jang. Stjórnar og lætur stjórnast. Og svo liggjum við öll saman í skeið með alheiminum. Og heterónormatíva samfélagið getur haldið áfram að gera það sem því finnst skemmtilegast, að draga fólk í dilka eftir öllum kúnstarinnar reglum. Er það ekki undursamlegt?

Lenu Mist finnst þetta fyrirkomulag svo frábært að hún mælist til þess að við tökum yfir eins og hann er. Leyfum honum að stjórna svo hann geti verið hamingjusamur.

Við erum alltaf að læra að bæta okkur í lífinu og í samskiptum við annað fólk.  Hugsum fyrst og fremst um að gera hvort annað hamingjusamt frekar en að vinna ágreininginn.

Í heimi Lenu Mistar er hlutverk konunnar að láta undan, gefa eftir. Friðþægja, þóknast, þjóna og láta kúga sig. Það eru aldeilis góð hlutskipti eða hitt þó heldur.

Páfinn er kona!

Klara rembist eins og rjúpan við staurinn þessa dagana við að réttlæta tilveru bleiks.is. Greinin sem hún skrifaði um daginn er minnistæð. Ekki síst fyrir leiðtogadýrkunina sem kom fram í henni.

Það er mikilvægt fyrir Klöru að koma því á framfæri að konurnar sem skrifa á bleikt.is séu beittar misrétti, að þær „haf[i] átt undir högg að sækja sökum fordóma og legið undir þeim ásökunum að vera andfemínískar“.

Ég hef sagt það áður og ég segi það enn:

Þegar konur sem vinna við það að viðhalda stöðluðum ímyndum um kynin og útlit kvenna segjast vera femínistar er eitthvað alvarlegt að. Þá fyrst trúi ég ekki einu einasta orði af því sem fylgir.

Klara reynir eftir fremsta megni að auglýsa femínistíska ímynd kvennanna sem skrifa á bleikt.is. Hún getur samt ekki látið það eiga sig að falla í gryfju staðalímyndarinnar af femínistunum sem „ganga í rauðum sokkum og blóta karlmönnum“. Klara vill meina að sú kvenréttindabarátta sem hefur átt sér stað á Íslandi undanfarin ár sé barátta sem nái „einungis til forréttindahópa millistéttarinnar“ en ritstjórn bleiks.is er eins og riddarinn á hvíta hestinum sem dregur fram aðra þjóðfélagshópa sem hafa átt undir högg að sækja.

Klara dregur fram nokkur dæmi um það sem hún telur vera femínístísk umfjöllunarefni á bleiku.is. Hún kallar þetta „borgaralegan femínisma“, femínisma sem vekur athygli á „réttindum þeirra kvenna sem tilheyra minnihlutahópum“.

1. Kynþáttafemínismi: Barátta fyrir réttindum kvenna af ólíkum uppruna

• Bleikt.is birtir viðtal við konu sem hefur mætt fordómum vegna uppruna síns. Það er mikilvægt að fjalla um réttindi innflytjenda, en þetta er enginn femínismi. Karlar af erlendum uppruna verða líka fyrir fordómum.

2. Lesbískur femínismi: Barátta fyrir auknum réttindum samkynhneigðra kvenna

• Bleikt.is birtir pistil þar sem höfundur bendir á fordóma gagnkynhneigðra kvenna í garð samkynhneigðra kvenna. Það er mikilvægt að fjalla um réttindi samkynhneigðra, en þetta er enginn femínismi. Hommar verða líka fyrir fordómum.

3. Trans-femínismi: Barátta fyrir réttindum kvenna sem fæddust í karlkyns líkama

• Bleikt.is birtir viðtal við Völu Grand. Hún verður nú seint talin talskona femínista, en til að bæta það upp birtir bleikt.is viðtal við Uglu Stefaníu sem hefur líka sjálf skrifað pistla fyrir bleikt.is. Þetta er enginn femínismi. Fólk sem hefur látið leiðrétta kyn sitt, fólk af báðum kynjum, verður því miður fyrir fordómum.

Klara skrifar:

Gagnkynhneigðir, „hreinræktaðir“ millistéttarfemínistar taka sjaldan á málefnum þessa kvenna, þrátt fyrir ötula baráttu fyrir bættum kjörum kvenna í sömu stöðu.

Ég veit ekki hvaða hreinræktuðu millistéttarfemísta Klara er að tala um. Ég veit  ekki hvað hreinræktaður millistéttarfemínisti er. Ég veit raunar ekki hvað millistéttarfemínisti er ef því er að skipta. Femínistar eru uppteknir af jafnrétti, en umfram allt jafnrétti kynjanna, og það er hér sem Klara ruglar saman hugtökunum. Jafnrétti og jafnrétti kynjanna eru tvö hugtök. Ekki óskild, en aðskilin.

Þær konur, sem hafa hvað mest gengið fram í þjóðfélaginu í nafni kvenréttinda, hafa barist fyrir bættum launakjörum en vegna félagslegs forskots sem hinar sömu hafa, umfram kynferði sitt, hafa þau femínísku mannréttindamál sem hér eru nefnd, orðið útundan að mestu. Réttindi þeirra þjóðfélagshópa, sem hér er um rætt, transkvenna, útlendinga og lesbía, eru af skornum skammti í velferðarþjóðfélagi sem státar af fáheyrðum réttindum kvenna á alþjóðavettvangi.

Ég veit ekki hvaða femínista Klara er að tala um, en ef hún er að tala um íslenska femínista ætti hún að kynna sér málið aðeins betur því íslenskum femínistum hefur verið mjög annt um málefni þeirra hópa sem Klara nefnir. Íslenskir femínistar hafa verið mjög virkir í baráttu samkynhneigðra, íslenskir femínistar hafa verið mjög virkir í baráttu transgender-fólks, íslenskir femínistar hafa verið mjög virkir í baráttunni fyrir aukinni þolinmæði í garð innflytjenda og sérstaklega kvenna af erlendum uppruna. Íslenskir femínistar hafa unnið ötullega að því að konur af erlendum uppruna fái upplýsingar um réttindi sín. Þegar Klara segist ekki hafa rekist á greinar úr garði harðlínufemínista sem taka mið af því að bæta réttindi þessara þjóðfélagshópa á öðrum miðli en bleikt.is, er það einfaldlega vegna þess að hún hefur ekki fylgst nógu vel með, eða ekki leitað nógu lengi.

Klara segir að aðrir fjölmiðlar hafi tekið viðtöl við þessar konur bara til þess að „lýsa yfir fordómaleysi“ sínu. Hún áttar sig ekki á því að hún gerir nákvæmlega þetta með pistlinum sínum. Hún réttlætir tilvist miðilsins bleiks.is og notar viðtölin til þess að lýsa yfir fordómaleysi hans í garð kvenna. Eini tilgangur þess að viðtölin við þessar konur birtust á bleikt.is var að lokka að sér lesendur. Það er eðli fjölmiðla, líka bleiks.is.

Raddir þessarra kvenna hafa ekki fengið aukið vægi eftir að vefmiðillinn Bleikt fór í loftið. Boðskapur þeirra, baráttuefni og markmið voru þjóðinni mjög skýr áður en bleikt.is var stofnað. Þessar konur eru, voru og munu alltaf vera fullgildar konur og þær áttu, eiga og munu alltaf eiga sömu réttindi og aðrar konur. Ekki síst í augum femínista.

Umfjallanir bleiks.is eru ekkert sérstaklega háfemínískar. Þær eru tengdar jafnrétti ólíkra hópa. Ekki jafnrétti kynjanna.

Bleikt.is er ekki háfemínískur vefmiðill. Bleikt.is birtir ekki óskir kvenna, þarfir og þrár. Bleikt.is er ekki sniðinn að öðrum konum en þeim sem skrifa á síðuna. Að halda öðru fram er fásinna.

Klara notar orðasambandið þriðja kynslóð borgaralegs frjálslyndisfemínisma. Ég auglýsi eftir skilgreiningu á þessu hugtaki. Ég leyfi mér að efast um að Klara skilji einu sinni hvað þessi orð merkja.

Konurnar sem blóta bleiku.is á vefnum eru engir „róttækir rétttrúnaðarfemínistar“. Konurnar sem blóta bleiku.is á vefnum hafa ekki „misskilið markmið kvennabaráttunnar með öllu“. Konurnar (og karlarnir) sem blóta bleiku.is á vefnum eru ósköp venjulegt fólk. Fólk sem er annt um jafnrétti kynjanna og kærir sig ekki um staðalímyndirnar sem bleikt.is lífnærir sig á.

„Femínismanum“, sem bleikt.is kennir sig við, má aldrei rugla saman við raunverulega baráttu fyrir bættum kjörum kvenna.

Enn er langt í land í óteljandi málefnum kvenna á Íslandi og þó róttækir femínistar sem enn aðhyllast þá stefnu sem önnur kynslóð femínista trúði skýrt á í kringum 1970, er ekki þar með sagt að allir femínistar gangi um í skósíðum pilsum og versli bómullarnærföt í náttúruvöruverslunum.

Þegar ég les svona velti ég því fyrir mér í hvaða heimi manneskjan sem skrifaði lifi. Hvaða tilgangi gegna fordómar af þessu tagi? Og fyrst Klara þykist ekki þekkja neinn róttækan rétttrúnaðarfemínista eða hreinstefnufemínista sem fellur undir þessa skilgreiningu velti ég því fyrir mér hvers vegna hún var að draga þetta upp yfir höfuð. Ég fæ ekki betur séð en að eini tilgangur Klöru sé að ala á fordómum í garð fólks sem er ósammála henni. Enn eina ferðina er staðalímyndinni af femínista haldið á lofti til þess eins að gera femínista tortryggilegri. Ómálefnalegri málflutningur er vandfundinn.

Já, femínistar eru fullgildar manneskjur sem njóta kynlífs, búa yfir kímnigáfu og eiga fullan rétt á eigin lífsskoðunum. Klara þykist ekki hafa haldið öðru fram (þótt hún haldi reyndar öðru fram í pistlinum sínum, hún veit greinilega ekki sjálf hvað hún skrifar). Það að þurfa að blanda kynhneigð eða hversu oft fólk stundar kynlíf inn í kvenréttindabaráttuna eins og Klara gerir sýnir bara að hún sjálf skilur ekki út á hvað kvenréttindabaráttan gengur, þetta kallast projection. Þú varpar eigin hegðun yfir á aðra til að réttlæta hana fyrir sjálfum þér.

Bleikt er ekki afþreyingarmiðill með femínísku ívafi. Það sýna dæmin og sanna. Lesið til dæmis þessar færslur:

• Flíspeysan hans Ágústar
• Um ráð Ingu Hrannar
• Guðný er brjáluð
• Rósa Björk elskar karlmenn
• Helgi Jean hugsar um kynlíf í sturtunni
• Á bleika skýinu

Þetta eru bara nokkur dæmi um þá kvenfyrirlitningu sem birtist á bleiku.is og þær staðalímyndir sem bleikt.is reynir af öllum mætti að troða konum og körlum í. Þetta eru bara nokkur dæmi sem hafa birst á síðunni minni. Á vefnum hafa birst fjölmargar umfjallanir um sama efni. Lesið til dæmis þetta.

Eitt stendur upp úr. Bleikt.is er ekki femínistískur fjölmiðill. Ekki frekar en að páfinn sé kona.

Kvenþjóðin á ekki Bleikt

Sigurbjörn leit dagsins ljós fyrir sex mánuðum síðan. Á þessum sex mánuðum hefur margt gerst. Ég hef þroskast, lært ótrúlega margt og framfarirnar hafa verið miklar.

Viðbrögðin hafa ekki látið á sér standa og hafa verið með einu móti. Ég, karlinn sem skrifa þetta blogg, veit að ég hef jákvæð áhrif á umræðuna og fjöldi þakkarbréfa hefur sýnt mér og sannað að skrif mín og umfjöllun hafa gert sitt gagn. Einnig hafa heyrst gagnrýnisraddir þar sem aðrir karlar segja mig of upptekinn af jafnrétti kvenna og að ég níði kynbræður mína niður.

Ekkert gæti verið fjær sannleikanum.

Bloggið mitt snýst um að benda á kynjamisrétti, vekja athygli á furðulegri orðræðu, og ég tek sífellt mið af því sem betur mætti fara í þjóðfélaginu með jákvæðri og uppbyggilegri umræðu. Ég hef einbeitt mér að því að fjalla um netmiðla, þótt eitt og annað hafi slæðst inn stöku sinnum.

Ég læt mig allt mannlegt varða. Ég fjalla minna um pólítík og Icesave, enda eru sérstakir miðlar til sem fjalla um slík mál (les Eyjan).

Ritstjórnarstefna mín felst í því að tala um þau mál sem oft fer minna fyrir í umræðunni. Ég gagnrýni konur og karla sem vilja endurreisa feðraveldið frá grunni. Ég fjalla um obeldi í ýmsum myndum (andlegu aðallega). Ég tala um það hvernig konum og körlum er holað niður á bása staðalímyndarinnar. Ég einblíni á lausnir og hvað mætti betur fara.

Ég hef ekki tekið á móti innsendum greinum, en hverjum sem er er frjálst að skrifa athugasemdir við skrif mín, sem hafa haft ótrúleg áhrif, hvort heldur sem er neikvæð eða jákvæð, og í athugasemdakerfinu getur fólk létt af sér ákveðnum málum. Þakkarbréfin og úrlausn ýmissa mála má þakka athugasemdunum og í pósthólfinu mínu eru afskaplega mörg bréf sem ég hef vart undan við að svara. Það segir mér margt um gildi þess að tjá sig, þó það sé nafnlaust, og hjálpar mörgum.

Og vitið þið eitt? Ég fjalla um megrunarkúra, kaloríusnautt fæði til að lifa daginn af eða að konur eigi að vera í ákveðinni líkamsþyngd. Ég fjalla um slíkt á gagnrýnum nótum og mun halda áfram að gera það. Ég er trúr þeirri stefnu minni.

Ég er fullmeðvitaður um að það er enginn sem grennist um 10 kíló á viku á heilbrigðan hátt. Þvert á móti hef ég einsett mér að breiða út þann boðskap að konur eigi að elska sig sjálfar eins og þær eru. Ég hef samt látið það eiga sig að taka myndir af konum og hef gagnrýnt útlitsdýrkunina og það hvernig afþreyingarmiðlar eins og bleikt.is, menn.is, pjattrófur og Hlín Einars hafa málað upp einhæfa mynd af körlum og konum og því hvaða hlutverkum karlar og konur eiga að gegna í samskiptum sínum og verður engin breyting þar á.

Kynjamisrétti er hættulegt, þrálátt og mun algengara en okkur grunar og vil ég síst af öllu senda þau skilaboð til kvenna að hegði þær sér bara eftir mynstri afþreyingarmiðlanna verði þær hamingjusamar, því það er einfaldlega rangt. Óaðlaðandi konur (ef það er þá til) eru ekkert endilega óhamingjusamari en aðlaðandi konur.

Ég veit vel að kynin eiga oft í vandræðum með samskipti. Ýmsar skoðanir þar að lútandi hafa birst á vefnum og er mér mikið í mun að hafa umræðuna sem fjölbreyttasta. Ég hvet konur aldrei til að niðurlægja sjálfar sig með því að þóknast karlmönnum eða að breyta sér til að einhverjum líki við þær eins og afþreyingarmiðlarnir gera. Ég reyni að hafa þá umræðu á breiðum grundvelli og reyni að draga allar misfærslur fram í ljósið.

Konur eru jafnmisjafnar og þær eru margar. Karlar líka. Fólk hefur ýmis áhugamál og þó margar hverjar kunni að hafa áhuga á heimilinu, snyrtivörum eða tísku er enginn sem bannar þeim það eða segir þeim að þau áhugamál eigi ekki jafnmikinn rétt á sér og önnur áhugamál. Það er munur á því að hafa áhugamál og það að alhæfa um hlutverk kynjanna eins og afþreyingarmiðlarnir gera. Það er munur á því að fjalla um smink og því að fjalla um „eðlislægan“ mun kynjanna.

Enda væri það mismunun og allir stefna í átt að fordómaleysi og jafnrétti, ekki satt?

Ég trúi því að fjöldi þeirra sem kemur inn á síðuna mína sýni mér að ég sé að gera eitthvað rétt. Það er meira en flestir íslenskir fjölmiðlar geta státað af.

Vissulega hefur mér ekki alltaf tekist ætlunarverkin, og ekki er allt fullkomið. Ég geri mistök og get misstigið mig eins og allir aðrir. Ég vinn samkvæmt ákveðinni stefnu og vil gera vel. Ef eitthvað hefur ekki heppnast reyni ég að gera betur næst, með jákvæðni að leiðarljósi.

Ég læt ekki segja mér að öll sú vinna sem ég legg í að hafa síðuna gagnrýna og hreinskipta beri ekki árangur. Eins dettur mér ekki í hug að rakka niður annað fólk í sömu starfsstétt eða öðrum stéttum. Ég niðurlægi mig ekki á þann hátt.

Ég er stoltur af síðunni minni og stoltur af því að vera femínisti. Ég mun halda áfram á sömu braut, þroskast, víkka út umfjöllunarefni og gera það sem ég geri best – að gagnrýna afþreyingarmiðla.

Hreinsum Matarkörfuna!

Guðlaug Sveinsdóttir er gamansöm kona og hefur áreiðanlega skemmt sér yfir tölvuskeytinu frá mér. Hún sló alla vega á létta strengi í svarinu sem ég fékk frá henni í gærkvöldi:

Nú er ég femínisti og eins og flestir ættu að vita hafa femínistar enga kímnigáfu. Það kemur vonandi í ljós í svari mínu til Guðlaugar:

Óþrifnir karlmenn

Matarkarfan heldur úti sparnaðarráðum fyrir heimilin, eða eru það kannski húsmæðurnar sem eru aðalmarkhópur Matarkörfunnar? Maður spyr sig.

Ekki síst þegar maður les þetta:

Veggir, hurða[r]húnar, dyrakarmar, eldavélar og margt fleira á það til að óhreinkast, ekki síst ef börn eða karlmenn eru á heimilinu. [Leturbreyting mín]

Matarkarfan hefur því orðið þess heiðurs aðnjótandi að fá tölvuskeyti frá Sigurbirni: